Data posiedzenia

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Gdy dokumentacja złożona przez Ciebie wraz z wnioskiem będzie uznana za kompletną, wtedy wniosek Twój zostanie skierowany na posiedzenie składu orzekającego, do lekarza o specjalności odpowiedniej do choroby zasadniczej Twojego dziecka. Ustalona zostanie data i godzina posiedzenia w Waszej sprawie. O terminie posiedzenia powiadomimy Cię na piśmie na 7 dni przed ustalonym terminem. Przygotuj się do posiedzenia, uważnie przeczytaj zawiadomienie, być może będziesz poproszony o zabranie ze sobą ostatnich potrzebnych dokumentów medycznych.

Jeśli z ważnych przyczyn nie możesz stawić się z dzieckiem na posiedzenie, musisz do 14 dni usprawiedliwić Waszą nieobecność oraz podać jej przyczynę. Jeśli nie usprawiedliwisz nieobecności – Twój wniosek będzie pozostawiony bez rozpoznania. (§ 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Numer sprawy

Numer sprawy otrzymuje każdy złożony wniosek o wydanie orzeczenia. Nadawany jest chronologicznie według daty złożenia wniosku.
Jeśli składasz wniosek ponownie (nawet w tym samym roku) Twoja sprawa otrzyma nowy numer.

Uzasadnienie

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:
Uzasadnienie orzeczenia o ustaleniu niepełnosprawności powinno zawierać w szczególności wskazanie faktów, które uznano za istotne w sprawie i udowodnione, dokumentów potwierdzających ustalenie niepełnosprawności. (§ 13 ust. 4 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Przewodniczący

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz, specjalista w dziedzinie odpowiedniej do choroby zasadniczej osoby zainteresowanej. Jest wyznaczany przez Przewodniczącego Zespołu, spośród lekarzy – członków zespołu posiadających zaświadczenia, o których mowa poniżej.

Lekarze członkowie powiatowego zespołu powinni spełniać następujące wymogi kwalifikacyjne:

1. prawo wykonywania zawodu lekarza,
2. specjalizacja co najmniej I stopnia w jednej z dziedzin mających zastosowanie w procesie orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności.

Lekarze członkowie powiatowego zespołu są obowiązani odbyć szkolenie zgodnie z programem opracowanym w oparciu o minima programowe i złożyć z wynikiem pozytywnym test sprawdzający w zakresie objętym szkoleniem, po spełnieniu wymogów, otrzymują zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności.

Minima programowe szkoleń obejmują między innymi:

1) dla wszystkich członków powołanych do powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów zagadnienia dotyczące:

1. orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności regulowane
   w szczególności przepisami ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, przepisami ustawyo rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
2. przepisów szczególnych określających przesłanki korzystania z ulg i uprawnień
   przez osoby niepełnosprawne,
3. organizacji, zasad i sposobu działania powiatowych zespołów i wojewódzkich
   zespołów,
4. zabezpieczenia społecznego,
5. ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;

2) zagadnienia dla członków składów orzekających, w szczególności:

1. zadania i kompetencje członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
2. stosowanie standardów w zakresie kwalifikowania i postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności,
3. zasady sporządzania ocen przez członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
4. trafność i wewnętrzną spójność rozstrzygnięć orzeczniczych. (§ 18, 19, 21, 23 i 27 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Zaliczyć do osób niepełnosprawnych

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. (art. 4a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych).

Oceny niepełnosprawności u osoby w wieku do 16 roku życia, zwanej dalej „dzieckiem”, dokonuje się na podstawie następujących kryteriów:

1. przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2, przekraczającego 12 miesięcy,
2. niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo
3. znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

Przy ocenie niepełnosprawności dziecka bierze się również pod uwagę:

1. rodzaj i przebieg procesu chorobowego oraz jego wpływ na stan czynnościowy organizmu,
2. sprawność fizyczną i psychiczną dziecka oraz stopień jego przystosowania do skutków choroby lub naruszenia sprawności organizmu,
3. możliwość poprawy stanu funkcjonalnego pod wpływem leczenia i rehabilitacji. (§ 1 i 2 Rozporządzenia w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia).

Przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, zwanej dalej „dzieckiem”, bierze się pod uwagę:

1. zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się dziecko, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności;
2. ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza – przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka;
3. możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki techniczne, środki pomocnicze lub inne działania. (§ 3 ust. 1. rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Symbol

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Symbol przyczyny niepełnosprawności oznacza się następująco:

• 01-U – upośledzenie umysłowe;
• 02-P – choroby psychiczne;
• 03-L – zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu;
• 04-O – choroby narządu wzroku;
• 05-R – upośledzenie narządu ruchu;
• 06-E – epilepsja;
• 07-S – choroby układu oddechowego i krążenia;
• 08-T – choroby układu pokarmowego;
• 09-M – choroby układu moczowo-płciowego;
• 10-N – choroby neurologiczne;
• 11-I – inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne, choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego.
• 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe.

Symbol przyczyny niepełnosprawności zawarty w orzeczeniu o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub wskazaniach do ulg i uprawnień odzwierciedla rozpoznanie uszkodzenia lub choroby, która niezależnie od przyczyny jej powstania powoduje zaburzenia funkcji organizmu oraz ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych i aktywności społecznej osoby zainteresowanej lub dziecka.

Orzeczenie może zawierać więcej niż jeden symbol przyczyny niepełnosprawności, nie więcej niż trzy symbole schorzeń, które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu. (§ 32 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności- Dz.U. z 2003 r. Nr 139, poz.1328 ze zm.).

Do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, należą:

1. wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,
2. wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne, układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego,
3. upośledzenie umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym,
4. psychozy i zespoły psychotyczne,
5. całościowe zaburzenia rozwojowe powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypie zachowań, zainteresowań i aktywności,
6. padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi,
7. nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia,
8. wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni,
9. głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego (§ 2 Rozporządzenia Ministra Pracy I Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia Dz. U. z 2002 r. Nr 17, poz. 162 ze zm)

Data lub okres powstania niepełnosprawności

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Datę lub okres powstania niepełnosprawności dziecka ustala się na podstawie przebiegu schorzenia, dokumentacji medycznej oraz zaświadczenia lekarskiego o stanie zdrowia dziecka wydanego na podstawie innych przepisów.

Jeżeli z przedłożonej dokumentacji oraz przebiegu schorzenia nie da się ustalić okresu lub daty powstania niepełnosprawności dziecka, za datę tę należy przyjąć datę złożenia wniosku do zespołu. (§ 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności- Dz.U. z 2003 r. Nr 139, poz.1328 ze zm.).

Okres orzeczenia

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia bierze się pod uwagę wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby, a także ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym w porównaniu do dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka a także możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne lub inne działania.

Naruszenie sprawności organizmu (nie chorobę a jej skutek w postaci naruszenia sprawności) uważa się za:

1. trwałe (stałe) – jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy;
2. okresowe – jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia.

Niepełnosprawność dziecka orzeka się na czas określony, jednak na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 16 roku życia.
(§ 3 ust. 1 i 4 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Zaaopatrzenie

Zakup przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych ułatwiających funkcjonowanie jest dofinansowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ).

Lekarz specjalista wypełnia dla pacjenta druk zlecenia na zaopatrzenie w wyrób medyczny będący przedmiotem ortopedycznym lub środkiem pomocniczym jeżeli, zgodnie z przepisami, uzna, że pacjent musi korzystać z określonego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego.

Osoby niepełnosprawne mogą ubiegać się również o przyznanie dofinansowania do zakupu ww. przedmiotów z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Wnioski skłąda się do MOPS w Tychach lub PCPR w Lędzinach (według miejsca zamieszkania).

Wyroby medyczne, na które można otrzymać dofinansowanie:

• przedmioty ortopedyczne: m.in. protezy kończyn, aparaty ortopedyczne, wózki inwalidzkie, balkoniki, ortezy;
• protetyka słuchu: m.in. aparaty słuchowe, systemy wspomagające słyszenie;
• optyka okularowa: soczewki, soczewki kontaktowe lecznicze, obturatory dla dzieci, pomoce optyczne dla niedowidzących;
• zaopatrzenie w środki pomocnicze: m.in. protezy oka, zestawy infuzyjne/wkłucia, worki samoprzylepne jednorazowego użycia, inny sprzęt stomijny, pieluchy anatomiczne, pieluchomajtki, worki do zbiórki moczu, rurka tracheotomijna, krtań elektroniczna (aparat wspomagający mowę), proteza powietrzna – aparat do leczenia obturacyjnego bezdechu sennego, inhalator dyszowy, proteza piersi, peruki, pas przepuklinowy, produkty przeciwodleżynowe (pełna lista tutaj)

Wyciąg z przepisów

Przy orzekaniu o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, bierze się pod uwagę m.in. możliwość poprawy zaburzonej funkcji organizmu poprzez zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne lub inne działania. (§ 3 ust 1pkt 3 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Środowiskowe wsparcie

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Przy ocenie konieczności korzystania przez dziecko z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji – bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwią osiągnięcie niezależności fizycznej (§ 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Ustawa definiuje system środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji jako system usług:

• socjalnych,
• opiekuńczych,
• terapeutycznych
• i rehabilitacyjnych,

świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki (art. 6b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych).

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych to zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Rehabilitacja lecznicza osób niepełnosprawnych odbywa się na podstawie odrębnych przepisów.

Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej;
2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych;
3. likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji, mieszkańcy Tychów załatwią sprawę w MOPS a powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego – w PCPR;
4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi. (art. 7, 8 i 9 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych).

Organizacje pozarządowe, na podstawie swoich statutowych celów, zajmują się wsparciem w obszarach, w których wsparcie instytucjonalne jest ograniczone. Najczęściej zapewniają pomoc doradcy zawodowego, psychologa bądź prawnika.
Umożliwiają również warsztaty grupowe i inne formy wsparcia. Lokalna baza organizacji znajduje się tutaj (dla Tychów) oraz tutaj (dla powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego).

Opieka

Jeśli w orzeczeniu Twojego dziecka zaznaczono, że wymaga zapewnienia opieki innych osób (pkt 7. orzeczenia) oznacza to, że przysługuje Ci świadczenie pielęgnacyjne.”.

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Jednym z kryteriów zaliczenia dziecka do osób niepełnosprawnych jest niezdolność do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak:

• samoobsługa,
• samodzielne poruszanie się,
• komunikowanie z otoczeniem,

powodująca konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku. Zakres stałej opieki lub pomocy musi przewyższać zakres wsparcia jakim otacza się każde dziecko niepełnoletnie. (§ 1 Rozporządzenia w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia).

Ograniczenia w funkcjonowaniu występujące w życiu codziennym u dzieci niepełnosprawnych porównywane są do ograniczeń dzieci z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka. (§ 3 ust. 1. pkt 2 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Współudział

Jeśli w orzeczeniu Twojego dziecka zaznaczono, że wymaga ono stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji oznacza to, że przysługuje Ci zasiłek pielęgnacyjny.

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Jednym z kryteriów zaliczenia dziecka do osób niepełnosprawnych jest stwierdzenie znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.
(§ 1 ust 3 Rozporządzenia w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia).

Konieczność współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji jak i inne ograniczenia w funkcjonowaniu występujące u dzieci niepełnosprawnych porównywane są do ograniczeń i współudziału jaki należy zapewnić zdrowemu dziecku z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną właściwą dla wieku dziecka. (§ 3 ust. 1. pkt 2 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Karta parkingowa

Wskazanie w punkcie 9 orzeczenia, o treści: „spełnia”, uprawnia do wystąpienia z wnioskiem o wydanie karty parkingowej. Kartę wydaje Przewodniczący Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Za wydanie karty parkingowej pobiera się opłatę.

Informacje dot. wniosków oraz procedury uzyskania karty parkingowej uzyskasz w zakładce karta parkingowa

Karta parkingowa uprawnia przewożącego dziecko niepełnosprawne do zatrzymania się w miejscach wyznaczonych dla niepełnosprawnych oraz do niestosowania wymienionych niżej znaków (pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności):

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Przy ocenie obniżonej sprawności ruchowej, o której mowa w art. 6b ust. 3 pkt 9 ustawy, bierze się pod uwagę, czy niepełnosprawność powoduje znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się.

Osobny pokój

Przy ocenie konieczności korzystania przez dziecko z prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju – bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy dziecko porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżące, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynnościach fizjologicznych. (§ 5 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).

Dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem pieniężnym przyznawanym przez gminę, dla osób które nie są w stanie pokryć kosztów najmu lokalu mieszkalnego. Jest on uzależniony m.in. od dochodu w rodzinie oraz metrażu mieszkania.

Posiadanie dla dziecka orzeczenia ze wskazaniem dotyczącym konieczności zamieszkiwania w oddzielnym pokoju daje możliwość ubiegania się o dodatek mieszkaniowy pomimo niespełniania kryterium dotyczącego powierzchni użytkowej. Normy powierzchni użytkowej lokalu powiększa się właśnie o 15m2, jeżeli zamieszkuje w nim dziecko niepełnosprawne, którego niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju.

Więcej informacji znajdziesz w Wydziale Gospodarki Komunalnej swojej gminy lub miasta.

Członkowie – specjaliści

Wyciąg z przepisów orzeczniczych:

Członkami powiatowego zespołu oraz wojewódzkiego zespołu są:

1. przewodniczący;
2. sekretarz;
3. lekarze;
4. psycholodzy;
5. pedagodzy;
6. doradcy zawodowi;
7. pracownicy socjalni.

Przewodniczący powiatowego zespołu wyznaczają skład orzekający, w tym przewodniczącego składu, spośród członków zespołu posiadających zaświadczenia, o których mowa poniżej. Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz, specjalista w dziedzinie odpowiedniej do choroby zasadniczej dziecka lub osoby zainteresowanej.

Członkowie powiatowego zespołu powinni spełniać następujące wymogi kwalifikacyjne:

1. przewodniczący zespołu – ukończone studia magisterskie lub wyższe studia medyczne;
2. sekretarz – ukończone studia magisterskie na kierunku prawo lub administracja;
3. lekarz:
   a. prawo wykonywania zawodu lekarza,
   b. specjalizacja co najmniej I stopnia w jednej z dziedzin mających zastosowanie w procesie orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności;
4. psycholog – ukończone magisterskie studia na kierunku psychologia;
5. pedagog – ukończone magisterskie studia na kierunku pedagogika;
6. doradca zawodowy – ukończone magisterskie studia na kierunkach psychologia, pedagogika, socjologia lub zawodowe studia wyższe o specjalności doradztwo zawodowe albo studia podyplomowe o specjalności doradztwo zawodowe;
7. pracownik socjalny:
   a. dyplom szkoły pracowników socjalnych lub ukończone studia wyższe w wyższej szkole zawodowej o specjalności praca socjalna, lub studia wyższe na kierunkach pedagogika, politologia i nauki społeczne, psychologia, socjologia lub
   b. ukończone studia wyższe na kierunkach niewymienionych w lit. a i specjalizacja z zakresu pracy socjalnej lub organizacji pomocy społecznej uzyskana w trybie określonym w przepisach o pomocy społecznej.

Członkowie powiatowego zespołu i wojewódzkiego zespołu są obowiązani odbyć szkolenie zgodnie z programem opracowanym w oparciu o minima programowe i złożyć z wynikiem pozytywnym test sprawdzający w zakresie objętym szkoleniem, po spełnieniu wymogów, otrzymują zaświadczenie uprawniające do orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności.
Minima programowe szkoleń obejmują

1. dla wszystkich członków powołanych do powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów zagadnienia dotyczące
   a) orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności
   b) przepisów szczególnych określających przesłanki korzystania z ulg i uprawnień przez osoby niepełnosprawne,
   c) organizacji, zasad i sposobu działania powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
   d) zabezpieczenia społecznego,
   e) ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;
2. zagadnienia dla członków składów orzekających, w szczególności:
   a) zadania i kompetencje członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
   b) stosowanie standardów w zakresie kwalifikowania i postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności,
   c) zasady sporządzania ocen przez członków powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
   d) trafność i wewnętrzną spójność rozstrzygnięć orzeczniczych. (§ 18, 19, 21, 23 i 27 rozporządzenia w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności).